KONTAKT

 

Telefon:

E-mail:janjacekpoltorak@wp.pl

Strona www:janeklechicki.jimdo.com

 

Aleksander Michałowski 

 

 

data urodzenia : 23.03.1891 Warszawa

data śmierci : 4.06.1976 Warszawa

 

 

Właściwie  Michałowski Aleksander Jan

 

śpiewak,aktor,pedagog;

 

 

 Był synem Franciszka M., szewca, i Karoliny z Sierpińskich, mężem Heleny z Zodewskich. Po ukoń­czeniu gimn. uczęszczał do szkoły rysunków pro­wadzonej przez P. Welońskiego. Głos kształcił w konserwatorium warsz. u J. Łysakowskiego, a potem (1911-12) u T. Leliwy. Debiutował 16 XI 1913 w warsz. T. Wielkim partią Faraona ("Aida") i na sez. 1913/14 został zaangażowany. W sez. 1914/15 wy­stępował w T. Małym w Warszawie, a w lecie 1915 w zespole pod kier. B. Bolesławskiego w Wilnie. Podczas I wojny świat. służył w wojsku ros., w 1918-19 w oddziałach pol. pod dowództwem gen. L. Żeligowskiego. W 1919 powrócił do War­szawy; do 1934 należał do zespołu solistów opery warsz., gdzie po zmarłym w 1921 A. Ostrowskim przejął główne partie basowe. W 1923-27 wyjeżdżał do Mediolanu doskonalić umiejętności wokalne u G. Tessariego. Występował też gościnnie na scenach operowych Katowic (1920, sez. 1927/28) i Poznania (sez. 1932/33) oraz często na estradach koncerto­wych. Do 1939 śpiewał gościnnie w T. Wielkim w Warszawie, brał udział w koncertach filharmonicznych i w objazdowych koncertach ORMUZ-u (Organizacja Ruchu Muz.). W 1936 grał rolę Muftiego ("Mieszczanin szlachcicem") w warsz. T. Naro­dowym. Podczas okupacji prowadził w Warszawie sklep tytoniowy, brał udział w konspiracyjnych kon­certach poetycko-muzycznych. Po wojnie należał w Warszawie do zespołów t. dram.: Miejskich T. Dra­matycznych (1945-48), T. Polskiego (sez. 1948/49), Nowego (1949-54), T. Nowej (nast. Młodej) War­szawy (1954-57) i ponownie T. Polskiego (1957-61), gdzie grał do 1963, będąc już na emeryturze. Brał udział w audycjach PR. Od 1949 uczył w warsz. PWST impostacji głosu; mimo przejścia na emeryturę w 1961 współpracował z uczelnią do ostatnich tygodni życia. Był członkiem zasłużonym SPATiF-ZASP. 
"Krępy, nawet jakby z punktu widzenia klasycznych wymagań sceny za niski, był sugestywny na scenie nie tylko dzięki bardzo dobremu brzmieniu jego basowego głosu, ale i dzięki aktorstwu. Cieszył nie tylko słuch, ale i oko". "Dykcję miał doskonałą, wyróżniającą go wśród śpiewaków" - wspominał T. Byrski. "Uroczy gawędziarz, niegdyś świetny kompan, zakochany w czystym, dobrym aktorstwie" pisał Jan Kreczmar. Śpiewał w ok. sześćdziesięciu operach. Chwalony za role komiczne, takie jak: Leporello ("Don Juan"), Skołuba ("Straszny dwór"), Figaro ("Wesele Figara") i za partie wagnerowskie: Gumemanz ("Parsifal"), Hagen ("Zmierzch bogów"), przekonywająco przedstawiał też postacie z oper pol.: Chorążego ("Hrabina"), Zbigniewa ("Straszny dwór"), Halbana ("Konrad Wallenrod"). Z powodze­niem sięgał po role F. Szaliapina, np. Mefista ("Faust"), Cara Dodona ("Złoty kogucik"), Salieriego ("Mozart i Salieri"), wielki sukces odniósł w 1926 w partii tyt. w "Borysie Godunowie". Po wojnie grał tylko w repertuarze dram. role i epizody charakterystyczne, takie, jak: Major ("Damy i huzary"), Leonato ("Wiele hałasu o nic"), Pan Rabourdin ("Spadkobiercy pana Rabourdin"), Wikariusz generalny ("Port Royal"), Bo­jar ("Borys Godunow"). 
Bibl.: Almanach 1975/76; Kański: Mistrzowie; Krasiński: Warsz. sceny; Kreczmar: Drugi notatnik; Marczak-Oborski: Teatr czasu wojny; Mała encyklopedia muzyki, Warszawa 1968; Świtała; Kur. Warsz. 1913 nr 317, 1919 nr 204, 233, 257, 1920 nr 89, 1921 nr 261, 1925 nr 95, 1926 nr 72, 344, 1936 nr 68; Ruch Muz. 1976 nr 15 (il.); Więź 1977 nr 1 (T. Byrski); Życie Warsz. 1976 nr 135-137, 140; Afisze, programy, IS PAN, MTWarszawa; Akta, ZASP; Akta, PWST Warszawa; Prosnak: T. Wielki; Rym­kiewicz: T. Powszechny; Straus: Repertuar 1914-15. 
Ikon.: J. Wodyński: Portret, olej, ok. 1938, informacja katalog: Józef Mehoffer i jego uczniowie, Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych, Kraków 1938 nr 196; Fot. - Arch. Dok. Mech., IS PAN, MTWarszawa, ZASP. 
Nagrania: Aria, role - Arch. Dok. Mech.; Arie - Pol. Nagrania, MTWarszawa; Role - Red. Dok. Inf. PR. 
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994